ทัพกล้า จอมอาชาฉุดรัก

                                                                   

        ทัพกล้า แบรกซ์ตัน

      เขาคือนักล่า...ไม่มีวันยอมเป็นฝ่ายถูกล่า

          

     "แค่ตามผมกลับมา? กลับมาแต่งงานกับคุณใช่ไหม" เขาไม่เชื่อแน่ว่าหน้าที่ของเธอจะเป็นเพียงแม่นกพิราบคาบข่าว

     "คุณทัพกล้า!" โอย ตาบ้านี่ อาการบ้าของเขากำเริบอีกแล้วใช่ไหม คราวก่อนยังไม่ให้อภัยทีนะ "ฉันแค่ตามคุณกลับมาคุยกับท่าน ส่วนคุณจะแต่งงานกับใครก็เรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับฉัน" เธอเน้นเสียงตอนท้าย

     ทัพกล้าหัวเราะเสียงดังลั่น "โอ้ ทูนหัวอย่ามาลีลากันอีกเลย คุณน่ะตัวเต็งจ๋าเลยละ คุณนั่นแหละที่คุณยายผมหมายมั่นปั้นมืออยากให้แต่งด้วย"

     "คุณบ้าไปแล้วรึไง บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ" ตัวเต็งหน้าแดงเถือก พยายามกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืน เมื่อเขาพูดราวกับว่าเธอทำทุกอย่างทั้งหมดก็เพื่อต้องการแต่งงานกับเขาเสียเอง 

     "และที่สำคัญฉันไม่มีทางแต่งงานกับคุณหรอก ฉันมีคนรักอยู่แล้ว"  

              แพรธารา เตชะวรดา

           เธอคือเหยื่อ...ที่คิดหนีก็ไม่มีวันหนีพ้น     

     "ไม่เอาน่าคนสวย อย่าเสียเวลาทำเป็นไม่รู้เรื่องสัญญาการแต่งงานนั่น ยอมรับมาเถอะว่าใจจริงแล้วคุณเองก็อยากจะจับผม ทำไมมาทิ้งโอกาสนั่นไปเสียละ" ทัพกล้าพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ในเมื่อคุณยายละไมถือหางเข้าข้าง มีหรือที่เธอจะไม่คว้ามันไว้ แล้วนี่จะแกล้งไขสือไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างกับคนบริสุทธิ์อีกนานไหม

     "นี่คุณ!" แพรธาราอับอายเหลือเกิน อยากจะตะโกนใส่หน้าโอหังนั่นดังๆ ว่าเธอไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เต็มปากเพราะเธอเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิด

     "คุณได้อะไรจากการหลอกลวงครั้งนี้ คุณยายสัญญาจะให้อะไรกับคุณ" เจ้าของน้ำเสียงดุเอ่ยเข้าประเด็น "งานแต่งงานอย่างนั้นรึ"              

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        

                                                                    โอย แล้วทีนี้แพรธาราจะทำอย่างไรดี

                                          เธอเป็นแค่ผู้สมรู้ร่วมคิด ไม่ใช่ผู้รับผลประโยชน์สักหน่อย

                        แล้วทัพกล้าล่ะ? เขาจะพยศต่อต้านทุกวิถีทางหรือจะยอมกระโดดลงไปในหลุมพรางนั่นเสียเอง                                                                                                                                          

                                                      **นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น 

                                               ตัวละครและสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริง**                                                                                                                                  

                                                                       

                                                ***หากมีคำผิดตรงไหนต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งค่ะ***                                                       

                                    >>ฝากติดตามผลงานเรื่องแรกของชาสิตาด้วยนะคะ ขอบคุณจ้า<<